நொய்யல் ஆறு நொய்யல் ஆறு நொய்யல் ஆறு

கோவையில் நொய்யல் ஆறு என நாம் குறிப்பிட்டால் இப்போது இருக்கும் மக்களுக்கு அது சிறுவாணி அணை நீர் என நினைக்கின்றனர். பலரும் நொய்யல் என்றால் தண்ணீரே வராத ஒரு ஆறு என நினைக்கின்றனர்.

ஆனால் உண்மை அதுவல்ல. எத்தனையோ தடைகளை கடந்து கோவையை நோக்கி வரும் நொய்யலுக்கும் ஒரு பின்னணி உண்டு. நொய்யல் ஆறு எங்கிருந்து எப்படி உருவாகிறது என தெரிந்துகொண்டால் அதை நாம் போற்றத் துவங்கி விடுவோம்.

மேற்கு தொடர்ச்சி மலையில் கோவைக்கு மேலே சரியாக 2 ஆயிரம் அடி உயரத்தில் பெய்யும்போது அது பல்வேறு சிறு ஓடைகளாக உருப்பெறுகிறது. இப்படி 7 ஓடைகள் ஒன்று சேர்ந்து அது குஞ்சரான் முடி என பெயர் பெற்று மலைகளில் இருந்து பெரும் ஆறாக பெருக்கெடுத்து ஓடி வருகிறது. இதுதான் நீங்கள் சிறுவாணி அடிவாரத்தில் காணும் கோவை குற்றாலம் இதை பெரியாறு என்றும் அழைக்கிறார்கள்.

மற்றொரு புரத்தில் ஏறத்தாழ வெள்ளிங்கிரி மலையிலும். அதை ஒட்டிய பகுதிகளிலும் பெய்யும் மழை, 5 ஓடைகளாக ஒன்று சேர்ந்து மத்திமர கண்டி ஓடை என பெயர் பெற்று ஏற்கனவே ஓடிவரும் பெரியாறுடன் செம்மேடு அருகே ஒன்று சேர்கிறது.

இந்த பெரியாறு மட்டும் நொய்யல் என அழைக்கப்படுவதில்லை.

இத்துடன் தூத்துமலை ஓடை, கொடுவாய்புடி ஓடை பெரியாறு ஓடை ஆகியவை ஒன்று சேர்ந்து சின்னாறு என அழைக்கப்படுகிறது. இந்த சின்னாறு சாடி வயல் வழியாக நாம் ஏற்கனவே கூறிய பெரியாறுடன் சோலை படுகையில் ஒன்று சேர்கிறது. அவ்வளவு தானா நொய்யல் என கேட்க வேண்டாம்.

பெரியாறு சின்னாறு சேர்ந்த உடன் இவற்றுடன் மேற்கு தொடர்ச்சி மலையில் 20 ஓடைகளை ஒன்று சேர்த்துவரும் தொள்ளாயிரம் மூர்த்தி கண்டி என்ற ஆறும் தொம்பிலிபாளையத்தில் ஒன்று சேர்கிறது. இந்த தொள்ளாயிரம் மூர்த்தி கண்டிதான் நீங்கள் சினிமாவில் பார்த்த வைதேகி நீர்வீழ்ச்சி.

தொம்பிலிபாளையத்தில் ஏறக்குறைய எல்லா ஆறுகளும் ஒன்று சேர்ந்த பின்னர்தான் அங்கு நொய்யல் என பெயர் பெறுகிறது.

பின்னர் பேரூர், கோவை நகர், சூலூர், திருப்பூர், கொடுமணல், காங்கயம் வழியாக கரூர் மாவட்டம் சென்று நொய்யல் என்ற கிராமத்தில் காவிரியுடன் நமது ஜீவ நதி கலக்கிறது.

நொய்யலின் சராசரி நீளம் 160 முதல் 170 கிலோ மீட்டர். இந்த ஆற்றின் சராசரி அகலம் 30 அடி. நொய்யலில் குறுக்கே கட்டப்பட்ட தடுப்பு அணைகள் 32. நொய்யல் ஆற்று நீரை நம்பி தற்போது உள்ள குளங்களின் எண்ணிக்கை 19.

நொய்யல் ஆற்றில் ஆண்டு முழுவதும் வெள்ளம் பெருக்கெடுத்து ஓடுவதில்லை. ஆனால் ஏறத்தாழ ஆலந்துறை வரை ஆண்டுக்கு 10 மாதங்கள் தண்ணீர் வந்து கொண்டிருக்கிறது. இந்த நீரையும் மழை காலத்தில் கிடைக்கும் பெரும் வெள்ளத்தையும் நாம் முறைாக பயன்படுத்தினால் இன்னும் 20 ஆண்டுகளுக்கு கோவை மாவட்டத்தில் தண்ணீர் பஞ்சமே வராது.

நொய்யல் ஆற்றில் தண்ணீர் பெருக்கெடுத்து ஓடிவரும்போது அதை தடுப்பணையில் தடுத்து அங்கிருந்து சிறிய வாய்கால்கள் மூலம் குளங்களுக்கு நீரை கொண்டுசெல்லும் முறை நொய்யலில் பயன்படுத்தப்படுகிறது. நொய்யலில் பெரும் வெள்ளம் செல்லும்போது பலரும் இந்த நீரை அப்படியே குளங்களுக்கு திருப்பினால் என்ன என கேள்வி கேட்கின்றனர். இது மிகவும் அபாயகரமானது. காரணம் நொய்யல் ஆற்றில் ஒரு மணி நேரத்திற்கு ஒரு முறை அதன் வேகம் மாறுபட்டுக்கொண்டே இருக்கும். இந்த நீரை குளங்களுக்கு திருப்பினால் ஒரு சில மணி நேரங்களில் குளம நிரம்பிவிடும். பின்னர் இந்த நீரை தடுக்க இயலாமல் குளமே காணாமல் போய்விடும். எனவே தான் நொய்யல் ஆற்று நீரை தடுத்து வாய்க்கால்கள் மூலம் குளங்கள் நிரப்பப்படுகிறது. கிளை வாய்க்கால்கள் மூலம் குளங்களை நிரப்பும் முறை ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் சோழர்கள் காலத்திலும் பின்னர் மதுரையில் பாண்டிய மன்னர்கள் காலத்திலும் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

நொய்யல் என கூடுதுறையில் பெயர் பெற்றதும் இந்த ஆறு கோவையை நோக்கி ஓடி வருகிறது. நொய்யலில் குறுக்கே எந்த தடுப்பு இருந்தாலும் அதை தகர்த்துக் கொண்டு ஓடி வருவதற்கு காரணம் உள்ளது.

கூடுதுறையில் இருந்து ஒவ்வொரு 2.5 கிலோ மீட்டர் தூரத்திற்கும் ஒரு மீட்டர் தாழ்வாக நொய்யல் அமைந்துள்ளது. எனவே 30 கிலோ மீட்டர் தூரமுள்ள கோவைக்கு நொய்யல் வரும்போது அதன் நிலை 15 மீட்டர் கீழே இறங்கியுள்ளது.

இது கோவை வரை மட்டுமல்ல. காவிரி ஆற்றுடன் கலக்கும் வரை இதே போல இயற்கையாகவே நொய்யலில் அமைந்துள்ளது. இதன் காரணமாகத்தான் நொய்யல் ஆக்ரோஷமாக பாய்ந்து வருகிறது.

நொய்யல் பாயும் குளங்களில் அவலம் :

கோவை மாநகராட்சி நிர்வாகத்தின் மெத்தனத்தால், நகரிலுள்ள குளங்கள் அனைத்தும் கழிவுகளின் சங்கமமாக மாறி வருகின்றன. கோவை மாநகராட்சிக்குட்பட்ட பகுதியில் 8 குளங்கள் அமைந்துள்ளன. நொய்யல் ஆறு பாய்ந்து வரும் இந்த குளங்கள் அனைத்தும், கடந்த 3 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வரையிலும் பொதுப்பணித்துறை கட்டுப்பாட்டில் இருந்தன. அப்போதே, சாயக்கழிவு நீர் மற்றும் கழிவுநீர் அனைத்தும், கால்வாய்கள் வழியாக இந்த குளங்களில் சங்கமித்து வந்தன. இவற்றைத் தடுக்கவும், அழிந்து வரும் இந்த குளங்களுக்கு புத்துயிர் கொடுக்கவும், ஜவஹர்லால் நேரு தேசிய நகர புனரமைப்புத் திட்டத்தில் புதிய திட்டம் வகுக்கப்பட்டது. அதன்படி, இங்குள்ள 8 குளங்களையும் புனரமைக்க 126 கோடி ரூபாய் மதிப்பில், "விரிவான திட்ட அறிக்கை'யும் தயார் செய்யப்பட்டது.இத்திட்டத்தில் மத்திய அரசின் 50 சதவீத மானியத்தைப் பெற வேண்டுமெனில், சம்மந்தப்பட்ட குளங்கள் அனைத்தும் மாநகராட்சி வசமிருக்க வேண்டுமென்று கூறி, பொதுப்பணித்துறையிடம் போராடி இந்த குளங்களை வாங்கியது மாநகராட்சி நிர்வாகம். குளங்களைக் காக்கும் பொறுப்பை மாநகராட்சி எடுத்த பின்பே, இவற்றின் நிலைமை இன்னும் மோசமானது. வழக்கமாகக் கலக்கும் கழிவுநீருடன், அரசு மருத்துவமனைக் கழிவு நீரும் சேர்ந்து வாலாங்குளத்தை நாறடித்தது. வாலாங்குளம், சிங்காநல்லூர் குளம், பெரியகுளம், முத்தண்ணன் குளம் என எல்லா குளங்களின் கரைகளிலும் கட்டடக்கழிவுகள் தினமும் குவிக்கப்பட்டுள்ளன. தட்டுத்தடுமாறி வந்துசேர்ந்த தண்ணீர் அனைத்தையும் ஆகாயத்தாமரைகள் மூடி மறைத்துள்ளன. கழிவுநீரையும், கழிவுகளையும் கொட்டுவதைத் தடுக்க அக்கறை, துளியளவும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. விளைவு, கட்டடக் கழிவுகளுடன் மற்ற கழிவுகளும் குளங்களில் கொட்டப்படுவது அதிகரித்துள்ளது. சமீபகாலமாக, "செப்டிங் டேங்க்' கழிவுகளை லாரியிலிருந்து நேரடியாக குழாய் வழியாகக் கலந்து விடுவதும் அதிகரித்துள்ளது. அக்கறையற்ற அதிகாரிகள் காரணமாக, இந்த குளங்கள் அனைத்தும் வளமிழந்து, வறண்டு, மைதானங்களாகவும், கழிவுக் கிடங்குகளாகவும் மாறி வருகின்றன. முத்தண்ணன்குளத்தில் கோழிக்கழிவுகளும், மீன் கழிவுகளும் தினமும் கொட்டப்படுகிறது கழிவு நீர் சுத்திகரிப்பு நிலையம் அமைப்பது, குளங்களைச் சுற்றிலும் வேலி அல்லது நடைபாதை அமைப்பது, கழிவுகளைக் கொட்டுவோர்க்கு அதீத அபராதம் விதிப்பது உள்ளிட்ட நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டியது மாநகராட்சி நிர்வாகத்தின் பணி; அதைச் செய்ய முடியாவிட்டால், குளங்களை மீண்டும் பொதுப்பணித்துறையிடம் ஒப்படைத்து விடுவதே நல்ல நிர்வாகத்துக்கு அழகு.